Afgelopen 6 weken is er hard gewerkt om dit bijzondere kunstwerk van de bekende Japanse kunstenaar Taturo Atzu tot stand te brengen.
De gevierde Japanse kunstenaar Taturo Atzu (voorheen Tatzu Nishi) staat bekend om zijn spectaculaire maar bovenal vervreemdende projecten. Na New York en Singapore is deze zomer Amsterdam aan de beurt. Hier realiseert hij, in opdracht van de Oude Kerk, van 27 juni tot en met 6 september een spraakmakende transformatie. Met een tijdelijk plateau op het dak van de Oude Kerk biedt hij bezoekers een uniek uitzicht op de Wallen. Tegelijkertijd ontsluit hij een architectonisch domein waar het publiek normaal geen zicht op heeft. The Garden Which is the Nearest to God, een zomers panoramaterras, verandert het dak van de Oude Kerk tien weken lang in een opwindende bezienswaardigheid. In deze ongebruikelijke hoedanigheid heeft het ons nieuwe inzichten en vergezichten te bieden.
Steigerconstructie
Taturo Atzu’s tijdelijke plateau is van buiten af toegankelijk via een steigerconstructie. Alleen al de klim naar boven is echt een belevenis. Eenmaal daar heb je een uniek uitzicht op het fijnmazige stratenpatroon van het oude Amsterdamse stadscentrum. Een tweede verrassing is de confrontatie met het indrukwekkende leien daklandschap dat niet eerder zo van dichtbij te zien was. Met zijn twee enorme pieken is het dak van de Oude Kerk een van de grootste dakoppervlakken van Europa. En nog steeds gebeurt het aanbrengen van daklei en -lood op ambachtelijke wijze. Na de publieke openstelling kan de steiger dan ook mooi nog een poosje voor de uitvoering van onderhoudswerkzaamheden dienen.
Huyskamer van Amsterdam
The Garden Which is the Nearest to God verwijst niet alleen naar het klassieke beeld van de kerk als ontmoetingsplek. In dit project is ook de geleidelijke bijsturing van religieuze naar culturele locatie vervat. Feit is dat de Oude Kerk van oudsher de bijnaam ‘huyskamer van Amsterdam’ draagt. Voor Taturo Atzu is deze eretitel ongetwijfeld een bron van inspiratie geweest. Na hun geestverruimende klim omhoog betreden de bezoekers een luchtige woonkamer. Hier staan zij oog in oog met de engelvormige windvaan. Even verderop, rondom de zogenaamde dakruiter, kunnen zij plaatsnemen in een zitkuil, met hun neus bovenop de klok. Het is een ervaring die vraagtekens plaatst bij de actuele betekenis van het monument en die het spanningsveld blootlegt tussen publieke en private ruimte.